Dünya'ya gelişimizle başladı yolculuğumuz ve hep yeni yollar çıktı karşımıza. Yolcu olmaktı insanoğluna düşen rol. Dünya'ya gelinceye dek anne karnında süren yolculuk yeni yollara uğurlamak üzere son bulur yeni bir merhabayla. Yine yeni bir dünyaya merhaba demek için bu dünyaya elveda demekle yolculuk devam ederdi. Ta ki son durak olan sonsuzluğa varana dek bu hal üzere yaşar durur insan.
Okula başlarken,üniversite sınavına çalışırken,evlenirken,çocuk büyütürken yani sürekli yeni bir yolculuğa çıkarken hep bir hedef uğruna yürürüz yolda. Her zaman ulaşmak istediğimiz bir durak vardır önümüzde. İşte asıl yol olan dünya da ahiret hedefiyle süren bir yolculuğu barındırır içinde. İnsanoğlu sonsuz mutluluk durağına ulaşmak için aşar dünya yolunu. Tabi bu durağa ulaşmak da her yolculukta olduğu gibi bir çabayı gerektirir. Sonsuz bir mutluluğa ulaşmak liyakatine sahip olmamız gerekir. Nasıl ki en küçük meselede dahi bir çaba gerekliyse sonsuzluk için de gereklidir gayret göstermek.İşte bu dünya yolculuğunda gösterilmek istenen gayretlerden biri olması duası ile gönüllere ulaşıp güzel dokunuşlar yapmak için kalemi aldık elimize. Gönülden cümleler kurmaya gayret gösterdik gönül kalelerini fethetmek ümidiyle.
Bu dünya yolda olmak halidir, yolcu kalmak halidir. Bu dünya yoldayken güzel çiçekler ekme derdidir. Bu dünya taşlı yollarda ayaklarını kanatarak yürüyüp arkadan gelenler için yolu güzelleştirmek gayreti için vardır. Burası hep muştulanan sonsuzluk duasıyla yürümek içindir. Bu yolda yalnızlık yoktur. Yeter ki hayırla yürüyenlerden, iyilikle yol alanlardan olalım. Yolun da yolcunun da, sonsuzluk durağının da sahibi olan hep yanımızda olacaktır.
En güzel yolculardan olmak ümidi ve duası ile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder